Pik Pobiedy 2010

Cel wyprawy:

Tomur Feng, ros. Pik Pobiedy (7439 m n.p.m.)

Rosyjska nazwa góry oznacza Szczyt Zwycięstwa, to samo oznacza nazwa kirgiska Jengish Chokusu, z kolei chińska nazwa Tomur Feng znaczy „Żelazna Wieża”.  Jest to najwyższa góra Tien-Szanu, leży na granicy Kirgistanu i Chin. Szczyt próbowano zdobyć już w latach trzydziestych, jednak sukces osiągnęła dopiero wyprawa Witalija Abałakowa w roku 1956.
Góra ma sławę jednej z najbardziej wymagających na świecie. W krajach byłego ZSRR jej zdobycie cenione jest bardziej niż zdobycie Everestu. Podstawową trudnością są trudne warunki atmosferyczne. Wskutek położenia na styku napływających z przeciwległych stron mas powietrza zmiany pogody są częste i niespodziewane. Bardzo długa śnieżno – lodowa grań, którą przebyć muszą alpiniści, uniemożliwia ucieczkę w dół. Dodatkową trudnością jest panujący w tym rejonie szczególnie zimny i surowy klimat, a także znaczne zagrożenie obrywami seraków.

IMG_4281Tomur Feng, ros. Pik Pobiedy. Widok z Chan Tengri. Fot. Aleksandra Dzik


Uczestnicy wyprawy „Pobieda 2010” wchodzili na szczyt drogą klasyczną, której pierwszego przejścia dokonał w roku 1961 D. Medzmariaszwili. W rosyjskiej skali wyceniono ją na 5 B (odpowiednik francuskiego D+).

Uczestnicy:

Pierwotny skład ekspedycji tworzyły cztery osoby:

– Jakub Hornowski

– Wojciech Kozub

– Daniel Piskorz

– Krzystof Starek

Podczas realizacji pierwszego z celów wyprawy – wspinaczki na Chan Tengri – zespołowi towarzyszyły także:

– Ada Jaszczyńska

– Paulina Kozub

Tien-Shan 2010 047Od lewej: Ada Jaszczyńska, Krzysztof Starek, Jakub Hornowski, Daniel Piskorz, z przodu Paulina i Wojciech Kozub. Fot. Krzysztof Starek

Drugim, głównym celem ekspedycji było wejście w stylu alpejskim na Pik Pobiedy. Na tym etapie działalności do pierwotnego czteroosobowego składu dołączyła, po zakończeniu pracy na Chan Tengri, Aleksandra Dzik. 19 sierpnia na Pik Pobiedy wyruszył ostatecznie zespół czteroosobowy w składzie Aleksandra Dzik, Jakub Hornowski, Wojciech Kozub oraz Krzysztof Starek. Dwa dni później wycofał się W. Kozub. Działalność kontynuowano w zespole trzyosobowym. 23 sierpnia na szczycie Piku Pobiedy stanęli Aleksandra Dzik, Jakub Hornowski oraz Krzysztof Starek.

Copy of Tien-Shan 2010 1042Na szczycie Piku Pobiedy, od lewej: Krzysztof Starek, Aleksandra Dzik, Jakub Hornowski. Fot. Krzysztof Starek

Tym samym Aleksandra Dzik jako pierwsza skompletowała wejścia na pięć siedmiotysięczników b. ZSRR dających tytuł „Śnieżnej Pantery”, a także dokonała pierwszego i jak dotąd jedynego polskiego kobiecego wejścia na Pobiedę. Ponadto zespół zamknął pierwszą dziesiątkę polskich wejść na szczyt. Zejście skomplikowało załamanie pogody, które uwięziło zespół na niemal tydzień na grani i w konsekwencji kosztowało Jakuba Hornowskiego utratę palców stóp w wyniku odmrożeń. Pomimo akcji ratunkowej, w której współuczestniczył polski zespół, trzech wspinaczy z innych wypraw, z Rosji i Uzbekistanu, zmarło w wyniku choroby wysokościowej.

Aleksandra Dzik, „Cena Zwyciestwa”, Alma Mater, Magazyn UJ, 40, 2010 – artykuł o wyprawie

Pobieda_Poznaj_Świat_1970„Droga na Pik Pobiedy”, Poznaj Świat, 1970 – archiwalny artykuł na temat szczytu