Polish Pamir Expedition 2008

Pamir2008_podstrony_kolor1Cele wyprawy:

Pik Somoni (7495 m)

Szczyt, który do 1999 roku nosił nazwę Piku Kommunizmu, a wcześniej jeszcze Piku Stalina, jest najwyższym wierzchołkiem w Pamirze Radzieckim. Obecnie położony jest na terytorium Republiki Tadżykistanu. Został zdobyty po raz pierwszy przez rosyjsko-tadżycką wyprawę w 1933 roku. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przemianowany został na Pik Ismaila Somoni (założyciela Tadżykistanu).

Pamir2008Ola 227aPik Somoni, widok z bazy na Polanie Moskwina. Fot. Aleksandra Dzik

Polacy bardzo aktywnie działali w tym rejonie od poczatku lat 70, a rok 1972 zaowocował bardzo dużą ilością wejść Polaków, dla których Pamir był często przygrywką przed starciem z himalajskimi kolosami. Z powodów politycznych od czasu rozpadu ZSRR i powstania wolnej Republiki Tadżykistanu góra była był trudno dostępna dla zachodnich ekspedycji. Po 15 latach niebytności Polacy pojawili się ponownie na lodowcu Moskwina, za sprawą wyprawy, zorganizowanej przez KW Trójmiasto. Na szczycie Piku Somoni stanęli wtedy Adam Ciućka, Marcin Hennig i Wojciech Figiela. Rok później na szczycie stanęli kolejni Polacy z International Pamir Expedition 2006, w skład której wchodził m.in. Marcin Miotk. Od 1974 roku nie stanęła na szczycie żadna Polka [stan na początek roku 2008].

Wyprawa zaplanowała wejście na szczyt drogą Borodkina, która pierwszego przejścia doczekała się w 1968 roku. Wiedzie ona przez lodowiec Waltera, granią Borodkina na Pamirskie Plateau, czyli olbrzymie lodowe pole długości 16 kilometrów szerokości kilometra, a następnie przez przełęcz pomiędzy Pikami Duszanbe i Somoni. Baza położona jest na wysokości ok. 4200 m, pierwszy obóz na 5300 m, następny na wysokości 5800 m, trzeci na 6100 m, i ostatni, czwarty na przełęczy na ok. 6900m. Stamtąd podejmuje się atak szczytowy.

Pik Korżeniewskiej (7105 m)

Szczyt nazwany tak został przez jego odkrywcę, rosyjskiego geografa na cześć jego żony Eugenii. Został odkryty w 1910 roku, a zdobyty w 1953 roku. Jest trzecim co do wysokości szczytem Pamiru Radzieckiego. Górę tą atakuje się z tej samej bazy co Pik Somoni. Jej mikroklimat i ukształtowanie bardziej sprzyja zdobywaniu aklimatyzacji niż charakteryzujący się długimi podejściami i zejściami oraz obiektywnymi zagrożeniami (zwł. seraki w drodze z bazy do obozu I) Pik Somoni, stąd niemal wszyscy wspinacze najpierw wspinają się na Pik Korżeniewskiej, zaś dopiero potem, będąc zaaklimatyzowani, niektórzy z nich mierzą się z Pikiem Somoni.

Pamir2008Ola 383aPik Korżeniewskiej, widok ze zboczy Piku Somoni. Fot. Aleksandra Dzik

Wyprawa zaplanowała wejście na szczyt drogą klasyczną. Została ona pokonana po raz pierwszy w 1966 roku. Prowadzi ona skalistym terenem do obozu pierwszego położonego na 5100m, następnie trudnyma1 lodowcem do obozu drugiego na wysokości 5800m, dalej do obozu trzeciego na wysokości 6400 m, dalej do następnego miejsca gdzie można rozstawić namioty na 6400m, skąd już w miarę łatwo śnieżną granią na szczyt.

 

Uczestnicy wyprawy:

ola-dzik-(fotDawidStec)100p   Aleksandra Dzik

Pamir2008-Onet-Uczestnicy-Kaczkan   Marcin Kaczkan

marek-liwski3   Marek Liwski

robert-róg   Robert Róg

maciej-stanczak   Maciej Stańczak

dawid-stec   Dawid Stec

SzymekWawrzutaSkadrowany   Szymon Wawrzuta

Waluga   Ireneusz Waluga

Przebieg wyprawy:

Polish Pamir Expedition 2008 – raport z wyprawy

Aleksandra Dzik: Sukces w cieniu tragedii. Relacja z wyprawy